นี่เป็นการเริ่มต้นของเด็กสาวตัวกลมที่เคยได้เบิกเนตรตัวเองในเมืองนอก ถูก ผิดประกายใดขออภัยในช่วงนี้เด้อ เพิ่งเคยทำ Blog ครั้งแรก =)
เริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่
เอาจริงๆแล้วเรื่องที่อยากจะไปเมืองนอกนั้น เราคิดมาหลายตลบมาก ถึงมากที่สุดเพราะเราคิดถ้าบอกกับที่บ้านไป ท่านอาจจะไม่ให้ไป ในตอนนั้นเราเพิ่งอยู่ม.ปลายและนั่นแหละเป็นจุดกำเนิดที่เราค้นหาข้อมูลที่จะไปอเมริกาให้ได้!! แล้วเราก็ค้นพบสิ่งที่เราต้องการ "Work&Travel"
แน่นอนว่าเราเห่อมากถ้าเราบอกพ่อแม่ไปเพราะเพิ่งเจอสิ่งนี้ โดนแบนให้อยู่ในประเทศแน่ เพราะรู้ว่าท่านห่วง ห่วงว่าจะไปทำอะไร กินอะไร โดนหลอกป่าว เพราะช่วงนั้นมีข่าวพวกโดนหลอกอะไรแบบนี้เยอะทีเดียว เพราะงั้นเราเลยต้องใช้เวลาเก็บเกี่ยวเรื่องนี้ถึง 6 ปีเต็ม และประจวบเหมาะกับโครงการนี้ประสานงานกับทางคณะที่เราเรียนอยู่ด้วย เราเลยใช้ช่วงปิดเทอมที่คาบเกี่ยวกับฝึกงานตอนปีสามนี้เป็นการวัดใจไปเลย ตอนแรกท่านไม่ยอมนะ ลากเหตุผลทั้งหมดมาก็ไม่ให้ จนเราน้ำตาจะไหลเลยพูดออกไปประโยคเดียวที่ว่า "เงินที่จะขอเนี่ย ไม่ได้ขอเลย แค่ยืม" เท่านั้นท่านก็ตกลงแต่ก็ยังไม่วางใจ ส่วนตัวเราน่ะเหรอ ไปแล้ว จิตใจไปทำงานที่นั้นเรียบร้อยแล้ว
ตอนนั้นเราเห่อมากบอกตามตรง บอกเพื่อน บอกญาติว่าจะไปโบยบินที่เมืองนอกแล้วนะ ซึ่งตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่าไปแล้ว ได้ไปแล้วจนลืมไปเลยว่าไปคนเดียว?! = = และนั่นแหละคือสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนก็ตามมา เราบอกกับเพื่อนสนิทคนนี้ว่าจะไปเมกาแล้วนะ ซึ่งอยู่ดีๆมันก็บอกว่า เออเอาดิ ไปด้วย สรุปแล้วการคุยกับเพื่อนครั้งนั้นเลยได้เพื่อนมาทำงานด้วยหนึ่งคน ถามว่าดีมั้ย ... โคตรๆ!! เพราะมันให้เหตุผลเราว่า มันแค่ไม่อยากเรียนซัมเมอร์แค่นั้นแหละ
พอจบมวลการสนทนานั้นเราก็เริ่มดำเนินการทุกอย่างกันอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบลื่นบ้าง มีอุปสรรคบ้าง มันก็เป็นรสชาติของชีวิตนะเอาจริงๆ ... ตอนสัมภาษณ์กับนายจ้าง จำ moment ในได้ดี เพราะเนทที่หอพัก มันดีจริงๆ สัมภาษณ์ไปเหมือนเรากับเค้าอยู่กันคนละโลกเลย เราสัมภาษณ์ผ่านรหัสมอสป่ะเนี่ย? = = แต่สุดท้ายนางก็รับเราเข้าทำงาน และล็อคตำแหน่งให้เพื่อนเราด้วย น่ารักจริงๆนะเอเจนซี่นี้ 5555 พอพ้นเรื่องนี้ไป ก็มาระทึกเรื่องวีซ่า เพราะได้คำร่ำลือเสียงเล่าอ้างมาเยอะว่าโหดมาก แต่เราพยายามใช้สติที่มีอยู่อันน้อยนิดนี้ให้เก็บคำพูดให้ได้รู้เรื่องที่สุด .. พอเวลานั้นมาถึง ถาม 5 ประโยคแล้วก็ Welcome to America! ... ฉันเหรอ? เงิบซิคู้นนนนนนนนน เตรียมคำถามร้อยแปดพันเก้า ถามมาประโยคเบสิคโคตร ..? แต่ดีแล้ว ดีเลย ดีมากกก ไม่เครียด 55555 และนั่นทุกอย่างก็จบลงพร้อมตีปีกอันอวบอิ่มบินข้ามฟ้าไปหาหนุ่มตาน้ำข้าววววว อิ๊ววววววว! ไม่ใช่แหละ,,
หลังจากที่ได้รับวีซ่าได้ไม่นาน จริงๆเรามีเรื่องกับการรับวีซ่าด้วย เกือบจะไม่ได้ไป แต่ไม่ขอเล่านะ เพราะเล่าถึงเรื่องนี้ทีไร ของขึ้นจริงๆ! ... เรากับเพื่อนก็หาข้อตกลงจองเที่ยวบินกันไม่ได้ซักที ติดธุระกันโน่นนี้ จนได้ข้อสรุปวันไปคือ 2 เมษายน 2012 รู้สึกว่าถ้าจำไม่ผิดเราบินเช้ามากเพราะเราตื่นมาตีสามครึ่ง!
แต่เอาล่ะอันนี้เราเกริ่นเรื่องเริ่มการเดินทางก่อนนะ เดี๋ยวจะแวะมาเล่าใหม่หลังเลิกงาน แต่ต้องบอกก่อนว่ารูปเรามันไม่ใช่มืออาชีพเพราะตอนนั้นใช้ทั้งมือถือรุ่นเดอะถ่ายบ้าง กล้องบ้าง ภาพไม่ค่อยสวย อย่าว่ากันนะ =)
 |
| ของรกในโลกพันปี |
ติชมกันได้นะ แบ่งปันกัน,,
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น